Onze laatste volle dag in Wenen. Gelukkig is het wat minder warm. Op het programma vandaag staat een bezoek aan het Belvedère, dat een mooie collectie Klimts zou bezitten, en ook het Leopold Museum, voor de collectie Schieles.
We beginnen met het Belvedère, omdat Anne denkt dat Marnix liever Klimt dan Schiele zal zien. Het gebouw is een oud paleis van Prins Eugene, een plaatselijk zeer beroemde en gewaardeerde prins, omdat hij de Turken definitief verslagen heeft (in de 17e eeuw, als ik me niet vergis). Daardoor kon Wenen eindelijk uitbreiden buiten de versterkte omwalling en een wereldstad worden. In het optrekje van de prins (het zijn er eigenlijk twee: het grootste voor feestjes en het kleinste om te wonen) huist nu dus een museum.
Op de benedenverdieping zien we een mooie verzameling bustes uit de barok, die er zeer modern uitzien. Geen wonder dat de beeldhouwer geacht werd mentale problemen te hebben en een benoeming als professor aan de academie misliep.
We hebben weinig zin in het bezoeken van de Biedermeier of romantische collectie, en gaan onmiddellijk naar "Wenen rond 1900". De collectie is echter een teleurstelling. Het Belvedère zegt de grootste collectie Klimts te hebben van Wenen, maar er hangen misschien 10 werken. De Van Gogh die er volgens de gids zou hangen is in geen velden of wegen te bespeuren. Bovendien vindt Marnix het jammer genoeg niet mooi en beslissen we daardoor hem af te zetten in het appartement en onze namiddag zonder hem verder te zetten.
Geert en Anne wandelen nog even door de Mariahilferstrasse (niks te zien, de rue Neuve van Wenen) en gaan vervolgens naar het Leopold museum. Het is genoemd naar ene dr. Leopold, die in de jaren 1950 ijverig de werken van Schiele is gaan verzamelen, die toen blijkbaar nog helemaal niet zo bekend was als nu. Herr doktor heeft niet minder dan 5500 stuks bijeengekregen, die nu in een stichting zitten en waarvoor het Leopold museum werd gebouwd. Het is een prachtig museum, zowel wat betreft de architectuur, de collectie als de presentatie van de werken.
We vinden het jammer dat we met Marnix niet eerst naar dit museum zijn gekomen, misschien had hij de moderne Weense schilderkunst dan meer op prijs kunnen stellen.
Daarna Marnix ophalen en samen vertrekken we naar DO&CO, een restaurant boven in het Haas Haus, rechtover de Stephansdom. We krijgen een prettig tafeltje op het terras, met zicht niet enkel op de Dom, maar op een groot deel van de activiteiten op het plein beneden. Er staat een groep breakdancers het beste van zichzelf te geven
en Marnix kijkt vol bewondering toe. Het eten is jammer genoeg wat teleurstellend, vinden Geert en Anne. Marnix heeft niet te klagen over zijn keuze. Uiteindelijk is onze allerbeste maaltijd die geweest in het visrestaurant vlakbij het appartement. Onklopbaar inzake prijs/kwaliteit verhouding.
Morgen valiezen pakken, opkuisen en misschien nog even de stad in. We zien wel. We kijken er in elk geval allemaal naar uit weer in ons eigen bedje te slapen.