ALLEN EEN PRACHTIG 2012 TOEGEWENST !!!!

Oudejaarsavond 2011 zal voor ons altijd gepaard gaan met de herinnering aan het overheerlijke eten waar de gastvrouw van ons verblijf ons op trakteert. Haar kookkunsten bezorgen ons één van de beste culinaire ervaringen van de laatste jaren. Het voorgerecht was een torentje van rode biet en nog wat anders en een sausje van ingekookt vijgensap. Daarna volgde een thijmsoep, vervolgens een lokale tongsoort en daarna een meloensorbet. Dan Karoo-schaap (de streek waar we hier zijn) in aubergine, aardappelpuree en quiche. De quiche is speciaal voor Geert gemaakt, hij krijgt er enkele extra grote stukken van in plaats van het vlees. Als dessert een taartje met fruit en custard. Het is allemaal verrassend en overheerlijk. In onze ogen zeker een Michelin ster waard. We gaan na afloop dan ook de gastvrouw/chef uitgebreid feliciteren. Zelf is ze teleurgesteld, omdat ze voor het desserttaartje de zoutpot heeft verwisseld met de suikerpot, wat zorgde voor een jammerlijk oneetbaar zout taartje, en einde van de maaltijd, maar we drukken haar op het hart dat ze zich dat niet mag aantrekken.

Na het overheerlijke eten van gisteravond, en enkele sms’jes met nieuwjaarswensen heen en terug naar het thuisfront, breekt de eerste ochtend van 2012 aan in Calitzdorp. Omdat vandaag niet enkel een zondag maar ook een nationale feestdag is in het land en er dus bijzonder weinig bezienswaardigheden open zullen zijn, hebben we tijd voor een rustig ontbijt en vetrekken we daarna voor onze volgende etappe. Die brengt ons via Oudtshoorn, George en Wilderness naar Knysna (zeg: knaaisna), een stadje aan de Indische oceaan.

De rit gaat door en over het Outeniqua gebergte. De naam komt van de San-taal. Vroeger gingen de San-jagers in deze bergen honing zoeken, en de naam betekent ongeveer “de mannen die beladen met honing terugkomen”. Op een bepaald punt in de pas kan je vier wegen zien: de oude bergpas die diep beneden in de vallei de rivier volgt, de oude aangelegde pas (grintweg en bijzonder steil), de nieuwe aangelegde pas (geasfalteerd en veel minder steil) en de spoorweg. Op dezelfde plaats zie je de stad George blinken in de vlakte.

George is de woonplaats van Ivan, onze gids, en hij profiteert ervan even langs zijn woning te rijden, waar echter niemand thuis is. Behalve de honden dan, die eerst wantrouwend reageren op een wagen die ze niet kennen en vervolgens, wanneer ze hun baas herkennen, beginnen te kwispelstaarten en bijna te kwijlen van geluk. Maar tot grote spijt van de honden rijdt Ivan het erf niet op. Verder dan maar naar de vallei. In de vallei is er een aaneenschakeling van meren. Aan de waterkant zijn verschillende openbare parken/braaiplaatsen waar veel families zich verzamelen. Nieuwjaarsdag is, vooral voor de zwarte families, een traditionele vrije dag en dus de aangewezen dag om met de familie op stap te gaan. Het is dan ook behoorlijk druk op sommige plaatsen. Kerstdag en nieuwjaarsdag zijn ook de enige dagen waarop de zwarte families het strand opgaan.

We gaan naar de plaatselijke zeilclub, die gevestigd is aan een meer dat wat landinwaarts ligt. Hier profiteert de familie van Ivan van de vakantie en kan hij ze na een week eindelijk even zien. Zijn dochtertjes reageren al even uitgelaten op de onverwachte komst van de papa als de honden wat vroeger…Het is vast niet leuk als de feestdagen steevast in het hoogseizoen vallen en het werk dan vaak voorrang krijgt. Bovendien is het land zo groot dat ’s avonds naar huis gaan maar af en toe tot de mogelijkheden behoort.

We rijden verder en stoppen vervolgens aan een strand wat buiten de stad, waar het minder druk is. Daar maken Geert en Anne een strandwandeling; Nu ja, we wandelen tot aan de eerste grote rots, waar Anne zich tegen Geert aanvlijt en prompt in slaap valt. Sommige dingen veranderen nooit. Een twintigtal minuutjes later weer wakker, en dan kunnen we verder naar onze bestemming.

Knysna is een stadje aan een brede lagune, gescheiden van de zee door een doorgang tussen de rotsen (de Heads).De linkerlandtong is verkaveld, er wonen vooral rijkaards. De rechterlandtong is een natuurreservaat en dus volledig groen gebleven. De doorgang tussen beide is erg verraderlijk en gevaarlijk en er is een sterke stroming die het boten erg moeilijk maakt er door te varen. In de lagune merk je daar natuurlijk niets van. In het midden van de lagune is een eiland, waar vroeger enkel de houtmolen stond. Een kleine 10 jaar geleden werd het eiland echter verkaveld en volgebouwd met exclusieve woningen en appartementen. Er is maar één toegangsweg en je geraakt alleen op het eiland als bewoner, of als je uitgenodigd bent door een bewoner.

Ons verblijf voor de volgende 2 nachten is de Villa Afrikana, een mooi gastenverblijf dat zijn 5 sterren meer dan waard blijkt. De kamers zijn zeer luxueus, het zicht op de lagune en de Heads prachtig. We besluiten (na het voor ons onontbeerlijke overleg dat Ivan steeds hoofdschuddend/schaterlachend gadeslaat) er een rustige avond van te maken en gaan in de plaatselijke winkelstraat sushi kopen die we de rest van de avond kunnen opsmikkelen op ons terras terwijl we van het mooie uitzicht genieten. Geert koopt als gezelschap voor de sushi een fles Graham Beck – de vonkelwijn waarvan Ivan ons vertelt dat ze geschonken is bij de inauguratie van Mandela en van Obama. Bovendien heeft het gastenverblijf een vrij goede internetverbinding, wat ons hopelijk in staat zal stellen wat meer op de blog te zetten dan ons de afgelopen dagen gelukt is.