Vannacht hebben weer enkele regenwolken hun lading over ons geloosd. En gedurende de dag wisselen zon en regen elkaar zowat om het uur af. Met de regen vermenigvuldigen zich ook de muggen.
Een onfrisse geur in onze badkamer is stilaan niet meer te verdragen en ik spreek er de deputy-manager over aan. Hij wil het zelf even verifiëren en begint in onze kamer al dadelijk te walgen. We krijgen onmiddellijk een andere kamer toegewezen; terwijl we gaan duiken zullen onze spullen verhuisd worden.
Op de Stargazer, onze boot, is het druk en dringen. Tien duikers, normaal is het maximum acht. Maar de bootsman van de tweede boot is er niet. Wat op zondag nogal eens wil gebeuren, hoor ik. De kerk is nog niet uit.
Ofwel raken we zo stilletjes aan de situatie aangepast, ofwel treffen we het vandaag maar de duikstekken onthullen meer dan de vorige dagen hun geheimen. Bijzondere diertjes zijn enkele garnaalsoorten:
– een variant mantis shrimp
– een als ik het goed onthouden heb “file shrimp”,
– superklein en amper scherp te krijgen op een blaadje wier, een garnaal met een hoekig lijf en een bek als een zwaard
Er zit ook een kleine, ditmaal roodharige dus wellicht Ierse harige hengelaar.
Een kleine octopus gaat op de loop voor mijn ijver, letterlijk: hij gebruikt zijn “armen” als “pootjes” en dabbert gezwind voort.
Ten slotte nog enkele kleurrijke schelpdieren.
Sedert enkele dagen ligt er een luxe yacht voor anker, de Ocean Victory, misschien een of andere rijke Rus. Drie verdiepingen bovendeks en wellicht nog eens drie benedendeks. We varen er regelmatig langs van de ene naar de andere duikstek, en mannen in witte pakjes houden zich bezig met het poetsen van de romp. ’s Avonds is alles rood verlicht, misschien een drijvend bordeel?
De nieuwe kamer waar we na de duiken intrekken, is een upgrade: er staat een legkastje extra! En deze middag is er na dagen kip, kip, kip of rund, eindelijk eens vis als maaltijd. Heerlijk.
Bij de meeste vissen ben je even veelobservator als geobserveerde. En dat is nog meer het geval met octopus of sepia.
De meegevallen nachtduik gisteren doet ons beslissen om ook vandaag vier duiken te doen. Dat hadden we beter gelaten, de belevenis is geen tiende van gisteren. Veel duikers, dus veel verwarring onder water wie de juiste buddy is, en onze gids was al afgedaald zonder ons op te wachten: we hebben hem pas na vijftig minuten weer ontmoet. Gisteren zou dat geen onoverkomelijk probleem zijn geweest, want we zagen zo ook al heel wat zonder suggesties van de gids, maar op deze stek is niets spontaan te ontdekken. Tom is wel blij een superformaat slak te vinden -ze lijkt meer op een koeienvlaai.
En met de hulp van een andere duiker (de deputy, die bij nachtduiken altijd meegaat) zien we ook nog een garnaal en een krokodilvis.
Finaal vinden we toch de gids, die ons nog een “decorator crab” toont. Ik had er net voordien ook een opgemerkt, die ik kleurrijker vind.
Nu de keuken eindelijk beseft dat ik geen vlees eet, zijn ze trots ook vanavond vis te serveren: tonijn! Deze keer niet hard doorgebakken, maar als sashimi. Lekker, natuurlijk, maar ik zal maar verzwijgen dat ik ernaar streef zo weinig mogelijk tonijn te eten wegens de overbevissing.
Zowel Tom als ik vertonen ondertussen ernstige zeemanskuren aan wal. De deining zet zich verder , we hebben de indruk permanent heen en weer te wiegen en geen horizont te kunnen vasthouden.